Een diepere laag geheeld.

Zonet is mijn laatste werkweek voor mijn zomerpauze gestart. Nog enkele voormiddagen tijd voor mezelf en mijn zaak, en verder volop de reis voorbereiden (voor het eerst met baby!) en ons busje klaarzetten, om volgende week met Raven naar Jardin Josette te rijden (mijn oude woonplek in Frankrijk) en daarna met het hele gezin door te reizen naar de Bretoense kust waar we gaan surfen en wandelen. Zoveel zin in ALLES wat komt. Ook om mijn onderneming even te laten rusten en me open te stellen voor alles wat op mijn pad komt. Om mijn hoofd helemaal leeg te maken én te vullen met natuur, liefde en schoonheid. Blij dat ik het mezelf gun om regelmatig mijn UIT knop aan te zetten. (Of AAN knop uit, 't is maar hoe ge het bekijkt) en te baden in tijd van ontspanning, liefde en soulfood. Ik deelde zonet een post op Instagram rond hoe ook jij jouw tijd kan leren waarderen, waarin ik zowel praktische als fantasierijke tweaks geef die jou helpen je tijd te waarderen als je kostbare goed. Toen ik de post aan het maken was, besefte ik iets zots. Ik heb sinds lange tijd weer mijn liefde voor verbeelding, filosoferen en absurditeit gedeeld. Iets dat ik spannend vind, en lang amper deed omdat het niet veilig voelde om die kant van mezelf openlijk te tonen. A feeling that goes way back. Ik groeide op in een gezin met een harde-werkersmentaliteit waarin er weinig ruimte was voor creativiteit en grote levensvragen omdat iedereen in overlevingmodus zat. Mijn fantasie was mijn safe haven die er niet openlijk mocht zijn, en ik wegstopte als mijn eigen veilige plek. Het voelde lang niet veilig om mijn fantasierijke verbeelding met de buitenwereld te delen, ondanks het grootse verlangen om vrij en in schoonheid te mogen creëren en leven. Laat staan om het te integreren in mijn zaak en er geld tegenover te zetten. Toen ik twee jaar geleden mijn scheppende creatiekracht niet meer klein wilde houden, heb ik het Traject der Verwondering gecreëerd, een zacht audiotraject dat de luisteraars onderdompelt in de grootse kracht van verwondering over kleine wonderen van de natuur. Ik was supertrots dat ik iets concreets had gecreëerd, maar durfde het traject zelf amper herbeluisteren, laat staan er over delen en ermee naar buiten komen. Het voelde kwetsbaar.

Ik bleef rondlopen met het gevoel dat dat fantasierijke deel van mij er niet mocht zijn en voelde een diepe angst om erop afgewezen te worden.

De laatste tijd voel ik dat er een diepere laag is geheeld. Ik voel het verlangen om te creëren en coachen vanuit mijn kinderlijke verwondering en mijn grootse missie om een zachte wereld te creëren die drukte, haast en schaarste in liefde weerlegt. Vanuit mijn volledige zijn, hoe spannend het ook voelt. Deze shift heeft ook zeker te maken met The Slow Stories, mijn allernieuwste creatie die de luisteraars' relatie met tijd intens verandert, zowel in bewustzijn als in haar dagelijkse leven. Het traject combineert de methode die ik uitdraag in mijn zaak: fantasierijke visualisaties én concrete practices. Whoa, ik voel nu al keeeeiveel zin om The Slow Stories na mijn vakantie verder in de wereld te zetten.

En dat gevoel doet deugd. Het gevoel dat het er gewoon mag zijn. Dat je er gewoon mag zijn, met alles wat jou tot JIJ maakt. Datgene wat uit je diepste binnenste vloeit, ondanks dat je er pijn rond hebt gevoeld of nog steeds voelt.

Dat jij jezelf puur mag uiten. Welk deel van jezelf zou jij meer willen toelaten, waardoor je zaak meer JIJ ademt? Welk deel van jezelf mag jij liefde geven én delen met de wereld, en is helemaal JIJ? Misschien vind je het spannend om een bepaald deel van jezelf te tonen in je onderneming. Ik voel je, laat dat gevoel er maar helemaal zijn. Maar tegelijk mag je er diep op vertrouwen dat élk deel van jou er mag zijn, overal en in alles wat je doet. Als je hier graag iets over met me deelt via een reply via e-mail, ik lees je ontzettend graag.